සතියේ දවස් අතරින් බ්‍රහස්පතින්දාව යනු හරියට කන්දක් මැද හිරවූවා වැනි දිනයකි. සති අන්තය පෙනෙන නොපෙනෙන මානයේ තිබුණද, තවමත් වැඩ කන්දරාවක් ඉතිරිව තිබේ. කොළඹ කාර්යාලයක සේවය කරන කසුන්ට සහ ඔහුගේ සගයින්ට ද අද උදෑසන උදා වූයේ එවැනි නීරස හැඟීමකිනි. එහෙත්, මේ නීරස දවසට එකම ආලෝකයක් ගෙන ඒමට ඔවුන් සැලසුමක් සකස් කළහ. ඒ, සුපුරුදු බත් පාර්සලය වෙනුවට, ඔන්ලයින් ඇණවුම් කර රසවත් බුරියානි සංග්‍රහයක් භුක්ති විඳීමයි.
උදෑසන 10.30ට පමණ, මුළු කණ්ඩායමම එකතුවී, විවිධ Apps පීරමින්, හොඳම බුරියානි තිබෙන තැන සොයා ඇණවුම ලබා දුන්හ. දිවා ආහාර විවේකය වන 12.30ට එය ලැබෙනු ඇතැයි අපේක්ෂාවෙන්, ඔවුන්ගේ සිත් සතුටින් පිරී ඉතිරී ගියේය.
නමුත්, ඔන්ලයින් ඇණවුම්වල සැබෑ චරිතය එළිදැක්වීමට පටන් ගත්තේ දහවල් 12 පසුවීමත් සමගය. ඇප් එකේ සිතියමේ, ඩිලිවර් අයිකනය, හරියට පාර වැරදුණු කුහුඹුවෙකු සේ කොළඹ නගරය පුරා ඇවිදින්නට පටන් ගත්තේය. “අඩෝ, මූ ඇයි බම්බලපිටියෙ රෙදි කඩයක් ගාව නතර වෙලා ඉන්නේ?” කසුන් ඇසුවේය. “නෑ මචං, එයා බිරිඳට සාරියක් බලනවා ඇති,” තවත් සගයෙක් කීවේය. “බුරියානි සුවඳට පාරේ බල්ලෙක් පන්නලා වෙන්නැති,” තවත් කෙනෙක් අනුමාන කළේය.
ඔවුන්ගේ බලාපොරොත්තු සුන් කරමින්, පැමිණීමේ වේලාව 12.45, 1.15, 1.45 ලෙස ක්‍රමයෙන් වෙනස් වෙද්දී, කාර්යාලය පුරා පැතිර ගියේ බඩගින්න සහ කේන්තිය මුසු වූ අමුතුම නිශ්ශබ්දතාවයකි. ඩිලිවරි කරු වෙත ඇමතුම් ගත්තද, ප්‍රතිචාරයක් නොවීය.
අවසානයේ, පස්වරු 2.15ට පමණ, දහඩියෙන් තෙත් වූ, හෙල්මට් එක අතින් ගත් තරුණයෙක්, බුරියානි පාර්සල් ටික රැගෙන කාර්යාලයට ගොඩ විය. “සොරි සර්, පාරේ පොඩි ඇක්සිඩන්ට් එකක් වෙලා ට්‍රැෆික් එකේ හිරවුණා,” ඔහු හති දමමින් කීවේය. ඒ වන විට බඩගින්නේ සිටි කණ්ඩායම, කිසිවක් නොකියා, සීතල වී ගිය බුරියානි පාර්සල් ටික ගෙන කෑමට පටන් ගත්හ.
ඔවුන් එසේ කනස්සල්ලෙන් යුතුව තම සීතල බුරියානියේ රස බලමින් සිටියදී, කාර්යාල කළමනාකරු කාමරයට පැමිණ, “ගුඩ් ආෆ්ටර්නූන් ටීම්! අද හැමෝටම විශේෂ ට්‍රීට් එකක් දෙන්න හිතුවා. මම ඔයාලා හැමෝටම පීසා ඕඩර් කළා, දැන් ඒවි!” යි මහත් සතුටින් පැවසුවේය.
ඒ මොහොතේ, බඩකට පිරෙන්නට සීතල බුරියානි කා අවසන් වූ කසුන් සහ සගයින්, එකිනෙකාගේ මුහුණු බලා ගත්තේ, ලෝකයේ සියලු දුක් දරාගත් විලාසයෙනි. ඔවුන් ඉදිරියේ, තව සුළු මොහොතකින් පැමිණෙන උණු උණු පීසා පෙට්ටි මැවී පෙනෙන්නට විය.
