හිතන්න, ඔබට සාමාන්‍ය හිසරදයක් හැදිලා, ඔබ ෆාමසියට ගිහින්, ලෝකයම විශ්වාස කරන, Tylenol වැනි වේදනා නාශකයක් මිලදී ගන්නවා. ගෙදර ඇවිත්, කරලක් අරගෙන වතුර වීදුරුවක් එක්ක බොනවා. නමුත්, ඊළඟට වෙන්නේ, ඔබේ හිසරදය සුව වීම නෙවෙයි. පැය කිහිපයක් ඇතුළත, ඔබ මිය යනවා!
මේක, හොලිවුඩ් චිත්‍රපටයක කතාවක් නෙවෙයි. 1982 වසරේදී, ඇමරිකාවේ චිකාගෝ නගරයේදී, අහිංසක මිනිසුන් හත් දෙනෙකුට ඇත්තටම මුහුණ දෙන්න වුණු, බිහිසුණු යථාර්ථයයි.
පළමු ගොදුර සහ පැතිර ගිය භීෂණය
මේ භීෂණය පටන් ගන්නේ, 12 හැවිරිදි මේරි කෙලර්මන් නම් කුඩා දැරියගෙන්. සාමාන්‍ය සෙම්ප්‍රතිශ්‍යාවකට, ඇගේ දෙමව්පියන් ඇයට Tylenol කරලක් දෙනවා. පැය කිහිපයකින්, ඇය නිවස තුළදීම මිය යනවා. මුලදී, කිසිවෙකුටත් හේතුව හොයාගන්න බැරි වෙනවා. ඒත්, එදා දවස ඇතුළත, තවත් කිහිප දෙනෙක්, Tylenol පානය කිරීමෙන් පසුව, අභිරහස් ලෙස මිය යනවා.
මේ අතරින්, ජේනස් පවුලේ ඛේදවාචකය, මුළු රටම කම්පනයට පත් කළා. ඇඩම් ජේනස්, Tylenol පානය කර මිය ගියා. ඔහුගේ මරණයෙන් ශෝකයට පත් වූ, ඔහුගේ සහෝදරයා සහ නෑනා, ඒ දුකට හිසරදයක් හැදිලා, ඒ ගෙදරම තිබුණු Tylenol බෝතලයෙන්ම බෙහෙත් බීලා, පැය කිහිපයකින් මිය ගියා!
පරීක්ෂකයින්, ඒ Tylenol බෝතලය පරීක්ෂා කරද්දී, ඇත්ත හෙළි වුණා. ඒ කරල් ඇතුළේ තිබිලා තියෙන්නේ, වේදනා නාශක නෙවෙයි. මාරාන්තික සයනයිඩ් විෂ!
මුහුණක් නැති ඝාතකයාගේ කෲර ක්‍රමය
මේක තමයි කතාවේ බිහිසුණුම කොටස. ඝාතකයා, තමන්ගේ ගොදුරු කවුද කියලා දැනගෙන හිටියේ නෑ. ඔහු, සුපිරි වෙළඳසැල්වලට සහ ෆාමසිවලට ගිහින්, Tylenol බෝතල් මිලදී අරන්, රහසේ ගෙදර ගෙනිහින්, ඒවායේ කරල් ඇරලා, ඇතුළේ තිබුණු බෙහෙත් කුඩු අයින් කරලා, ඒ වෙනුවට සයනයිඩ් පුරවලා, ආයෙත් ඒ බෝතල්, කිසිවෙකුටත් සැක නොසිතෙන විදිහට, රාක්කවල තියලා ගිහින් තිබුණා.
ඒ කියන්නේ, ඊළඟට ඒ බෝතලය මිලදී ගන්න ඕනෑම කෙනෙක්, ඔහුගේ ගොදුරක් වෙන්න ඉඩ තිබුණා. ඔහු, සුවය සහ විශ්වාසය සංකේතවත් කරපු බෙහෙත් පෙත්තක්, මාරාන්තික ආයුධයක් බවට පත් කළා.
භීතියේ උරුමය: ඔබේ බෙහෙත් බෝතලයේ ඇති ආරක්ෂිත මුද්‍රාව
මේ සිදුවීමත් එක්ක, මුළු ඇමරිකාවම භීතියට පත් වුණා. මිනිස්සු, තමන්ගේ ගෙවල්වල තිබුණු Tylenol බෝතල් ලක්ෂ ගණනක් විසි කළා. Johnson & Johnson සමාගම, බෝතල් මිලියන 31ක් ආපසු කැඳවූවා.
ඔබ කවදාහරි, අලුත් බෙහෙත් බෝතලයක, විටමින් බෝතලයක, නැත්නම් ජෑම් බෝතලයක කටේ තියෙන ෆොයිල් මුද්‍රාව (tamper-proof seal) කඩන්න අමාරු වෙලා තියෙනවද? ඒ ආරක්ෂිත මුද්‍රාව, ලෝකයට හඳුන්වා දුන්නේ, මේ ටයිලනෝල් ඝාතකයා නිසයි. නැවත කිසිම දිනක, කිසිවෙකුටත්, රාක්කයේ ඇති නිෂ්පාදනයකට වස කලවම් කිරීමට නොහැකි වන පරිදි, ආරක්ෂිත මුද්‍රා තැබීම, මේ සිදුවීමෙන් පසුව නීතියක් බවට පත් වුණා.
අදටත්, මේ කෲර අපරාධය කළේ කවුදැයි කිසිවෙකු දන්නේ නැහැ. ඔහු, සමාගමකින් කප්පම් ගැනීමට උත්සාහ කළ අයෙක්ද? සමාජය සමග වෛරයෙන් සිටි අයෙක්ද? නැතහොත්, නිකම්ම මිනිසුන් මිය යනවා දැක සතුටු වූ මානසික රෝගියෙක්ද? සෝඩියැක් ඝාතකයා මෙන්ම, ටයිලනෝල් ඝාතකයාද, ඉතිහාසයේ අඳුරුම, නොවිසඳුණු අභිරහසක් ලෙස, අපගේ මතකයේ සදහටම රැඳී සිටිනු ඇත.
