අඟහරුවාදා උදෑසන යනු, කොළඹ කාර්යාලයක සේවය කරන පියල්ට සතියේ අපායක් බඳු දිනයකි. සති අන්තයේ විවේකය අවසන් වී, සතියේ වැඩ කන්දරාව හිස මත කඩා පාත් වන්නේ අඟහරුවාදා දිනයේය. එදත්, පියල්ගේ හිස මත වැඩ කන්දක් කඩා පාත් වී තිබුණි. ඔහුගේ ප්‍රධානියා වූ සිල්වා මහතා, “Project Kandy” නම් වූ නව ව්‍යාපෘතියේ Presentation Slides පැයක් ඇතුළත ඉල්ලා, WhatsApp පණිවිඩ පිට පණිවිඩ එවමින් සිටියේය.
පියල්ගේ දුරකථනයේ, එකිනෙකට සමාන නම් ඇති WhatsApp කණ්ඩායම් දෙකක් විය.
“Family Trip – Kandy” – නුවර යන පවුලේ චාරිකාව සැලසුම් කරන, ඔහුගේ බිරිඳ, දෙමව්පියන් සහ දැඩි මතධාරී ලොකු අම්මාද ඇතුළත් කණ්ඩායම.
“Project Kandy – Team” – සිල්වා මහතා සහ ඔහුගේ කණ්ඩායමේ සගයින් සිටින, කාර්යාලයේ වැඩ කටයුතු සඳහා වූ කණ්ඩායම.
සිල්වා මහතාගේ පීඩනය ඉවසාගත නොහැකි වූ පියල්, සිය බිරිඳට “Family Trip – Kandy” සමූහයේ පණිවිඩයක් යවා, හිතේ දුක නිවා ගැනීමට සිතුවේය. ඔහු කෝපයෙන් මෙසේ ටයිප් කළේය:
“අම්මෝ, මේ සිල්වා නම් මාව කන්න හදන්නේ! පැයකින් presentation එක ඕනලු. මූට පිස්සුද මන්දා. හිතාගෙන ඉන්නේ අපි රොබෝල කියලද? මට නම් මේ රස්සාව එපා වෙලා තියෙන්නේ!”
ඔහු “Send” බොත්තම තද කළේය. එහෙත්, පණිවිඩය ගිය සැණින්, ඔහුගේ ඇඟ සීතල වී ගියේය. ඔහු පණිවිඩය යවා තිබුණේ, “Family Trip – Kandy” කණ්ඩායමට නොව, ඔහුගේ ප්‍රධානියා වන සිල්වා මහතා ද සිටින “Project Kandy – Team” කණ්ඩායමටය!
පියල් භීතියෙන් වෙව්ලමින්, “Delete for Everyone” කිරීමට උත්සාහ කළේය. එහෙත්, ඔහුගේ වෙව්ලන ඇඟිල්ල වැදුණේ, “Delete for Me” බොත්තම මතය. පණිවිඩය ඔහුගේ දුරකථනයෙන් මැකී ගියද, එය කණ්ඩායමේ සියලු දෙනාටම තවමත් පෙනෙන්නට විය.
කාර්යාලයේ WhatsApp සමූහය, සුසාන භූමියක් සේ නිහඬ විය. නිල් පැහැති කිනිති දෙකෙන්, සිල්වා මහතා ඇතුළු සියල්ලන්ම පණිවිඩය කියවා ඇති බව පෙනෙන්නට තිබුණි. ඒ අතර, “Family Trip – Kandy” සමූහයේ, ඔහුගේ බිරිඳ, “මොකද අනේ වුණේ? ඔයා ටයිප් කරනවා පෙන්නුවා…” යැයි පණිවිඩයක් එවීය.
ඒ මොහොතේම, පියල්ගේ මේසය මත වූ දුරකථනය නාද විය. ඒ, සිල්වා මහතාගේ කාර්යාලයේ අංකයයි. “පියල්, මගේ කාමරයට පොඩ්ඩක් එනවද?” සිල්වා මහතාගේ ගාම්භීර හඬ ඇසිණි.
පියල්, මරණ දණ්ඩනයට නියම වූ සිරකරුවෙකු සේ, සිය පුටුවෙන් නැගිට, සිල්වා මහතාගේ කාමරය දෙසට ඇවිද ගියේය. ඔහුගේ සගයින්, අනුකම්පාවෙන් සහ කුතුහලයෙන් ඔහු දෙස බලා සිටියහ. ඔහු සිය මනසින් ඉල්ලා අස්වීමේ ලිපිය පවා සකස් කරගෙන තිබුණි.
ඔහු කාමරයට ඇතුළු වන විට, සිල්වා මහතා සිය දුරකථනය දෙස බලා සිටියේය. නමුත් ඔහුගේ මුහුණේ වූයේ කෝපයක් නොව, වෙහෙසකර සිනහවකි. ඔහු හිස ඔසවා පියල් දෙස බැලුවේය.
“පියල්,” ඔහු සෙමින් කීවේය. “ඔයාගේ මැසේජ් එක ගැන… මමත් ඔය වගේම මැසේජ් එකක් මගේ ලොක්කා ගැන, මගේ බිරිඳට යවන්න ගිහින්, වැරදීමකින් ‘Board of Directors’ ගෘප් එකට යැව්වා.”
